میرزا حسین علی، ملقب به بهاءالله پس از اعدام باب، بر سر جانشینی او با برادرش دچار اختلاف شد؛ این اختلاف منجر به تشکیل دو گروه به نام ازلی ها و بهائی ها شد. با بالا گرفتن اختلاف و قتل و کشتار بین دو برادر، دولت عثمانی آنها و پیروانش را از هم جدا کرد. بهاءالله و طرفدارانش را به شهر عکا در شمال غرب فلسطین و صبح ازل و پیروانش را به جزیره قبرس فرستاد.
سرانجام حسین علی نوری، در سال ۱۳۰۹ ق، در ۷۵ سالگی در اثر بیماری اسهال خونی در عکا در گذشت و در همانجا به خاک سپرده شد، که امروز قبله بهائیان است.
بهاالله مدعی مقام «من یظهره الله» بود؛ مقامی که در کتاب باب همه را به اطاعت از او دعوت کرده بود. او مدعی شد که پیامبری است که پس از ظهور باب و دین او، بار دیگر آیین جدیدی به نام بهائیت آورده و دین بیان را نسخ کرده است.
البته او به این ادعا اکتفا نکرد و ادعا کرد خدا در او تجسم یافته است. جانشینان بها، بعد از او عباس افندی ملقب به عبدالبهاء و سپس شوقی افندی معروف به ولی امر را به پیشوایی انتخاب کردند و بعد از شوقی، چون او صاحب فرزند نشد، تشکیلاتی به نام بیت العدل ایجاد کردند، تا اداره جامعه بهائی را بر عهده بگیرد.
در حال حاضر بهائیت زیر نظر بیت العدل در شهر حیفا در اسرائیل، با دخالت مستقیم استعمار در حال فعالیت است.
منبع:نگین آفرینش، ج ۲، ص ۱۹۴
امامتت کوتاه بود اما چنان بود که برای مقابله با یک جوان ٢۵ ساله راهی جز قتل نیافتند!